Pech vs. Geluk

Pech en geluk kunnnen heel dicht bij elkaar liggen, zo bleek gisteren maar weer eens. Mijn dag begon balend: band lek, waardoor ik op de racefiets van mijn paps naar m'n werk moest. Nu heeft dat ding een zeer pijnlijk zadel, dus kwam ik met een zere kont op m'n werk aan. Het was heeeel erg druk, de hele dag kwamen vervelende klanten aan m'n hoofd zeuren om, sja, eigenlijk níets. Bah! Het liefst wil je dan even heel hard schreeuwen, maar dat kan niet he...

Doordat het zo druk was sloten we de deuren pas om tien over 5, we moesten daarna nog afsluiten (tellen e.d.). Ik was van plan om gelijk na het werk naar Den Haag te rijden, Crossing Border stond namelijk op de planning. Dat plan werd dus iets later, gelukkig konden we redelijk doorrijden. In Den Haag zelf hebben we maar 1 keer hoeven keren en mede dankzij mijn af en toe redelijk roekeloze rijgedrag (excuses aan de Hagenees die ik bijna van z'n sokken reed!) konden we de Koninklijke Schouwburg redelijk vlot vinden.
Ik had alleen niet in de gaten dat je voor parkeren alleen met munten kon betalen, in Nijmegen kun je chippen (vind ik echt ideaal!). Nu hadden we in totaal maar 30 cent voor die meter, dus op goed geluk lieten we de auto zo staan. Maar nee hoor, de pliesie in Den Haag heeft op zaterdagavonden blijkbaar niets beters te doen en heeft mij getrakteerd op een prent ter waarde van 50 (!) euro :(
Balen! Maarja, ik heb gegokt.. en verloren...

Maar al mijn pech en balen van de dag verdween als sneeuw voor de zon door de schoonheid van het concert van Andrew Bird. Want ow ow ow, wat is zijn muziek toch briljant! Ik was de hele dag een beetje opgefokt, maar tijdens de concerten (ook nog van o.a. iLiKETRAiNS en Patti Smith) kon ik gelukkig heeeerlijk ontspannen.

En toen Andrew zijn concert begon met het prachtige Sovay... sja daar werd ik nou echt gelukkig van :)

Het is een kadootje!

Werken in een winkel kan heel vervelend zijn, maar gelukkig zijn er ook genoeg leuke momenten waarop je even die irritante mensen vergeet.

Zo komt er regelmatig een heel schattig en bijdehand meisje samen met haar moeder boodschappen doen. Ze ziet er ook bijdehand uit: hip brilletje, korte blonde haartjes en pretoogjes.

Elke keer als ze iets van haar moeder krijgt zegt ze tegen me: 'Het is een kadootje!'
Haar moeder probeert haar wel eens te zeggen dat het niet áltijd ingepakt hoeft te worden, maar daar luistert ze (uiteraard) niet naar.

Als het niet heel druk is pak ik het ook wel voor haar in. Kleine moeite toch? Meestal komt ze dan op de toonbank zitten om te kijken of ik het wel netjes doe (ja, ze is kritisch!) en kletsen we wat.

Vandaag was ze er weer, en ja hoor: er was weer een kadootje.

Toen ze net op de toonbank zat zag ze het Sinterklaas inpakpapier wat onder bij de kassa hing. 'Waarom heb je dat Pietenpapier?' vroeg ze... ja sommige driejarigen letten erg op detail ;)

'Kun je een geheimpje bewaren?'

*grote ogen*

'Sinterklaas komt wel eens boodschappen hier doen. De Pieten hebben het vaak erg druk dus ik dan help ik mee met inpakken. En hij zegt vaak al van tevoren wat voor een kadootjes we moeten maken'.

*nog grotere ogen* Écht waar?

'Ja!' *mond valt open*

'En zal ik je nog wat vertellen? Sinterklaas vraagt me ook wel eens of de kinderen hier in de winkel lief zijn geweest. Want soms mist hij of de Pieten wat, hij heeft het ook zo druk he!'

'Maar ik zal Sinterklaas vertellen dat jij heel lief bent geweest!'

*grote glimlach*



Kijk, zulke momenten maken echt m'n dag =D